İstikrar Canavarını Ye(n)mek

Harika başlangıçlarımızı hatırlayalım mı ?

Pazartesi diyete başlıyorum, bu sefer kesin.

Ders Planına sadık kalarak eksik üniteleri bitiriyorum. Bu hafta başlarsam sınava kadar halletmiş oluyorum.

Hafta sonu yürüyüşlere başlıyorum.

Bu sefer kesin konuşup bu ilişkiden kurtuluyorum.

Destek almalıyım ilk fırsatta araştırıyorum.

Bugün yapıyorum hadi başlıyorum, neyse dur yarın yaparım, ama haftaya kesin başlıyorum, başladım, birinci gün ,ikinci gün, harika gidiyor, her şey yolunda, üçüncü gün...

Tamam anladım ben yapamıyorum neyse sonra halledeceğim bu konuyu aklımda.

Hep aklımda.

Arka planda açık bir sekme gibi sürekli beynimi kemiriyor.

Bugün de aklımda.

Peki neden yapamıyoruz ?

Öncelikle doğru soruyla yüzleşmeye hazırsak başlayalım : neden yapmıyorum ?

Hayat içinde milyonlarca şey yapabiliyorken bazı şeyleri yapmakta neden zorlanıyorum ?

Hadi biraz da bahanelerimize, arkasına saklandıklarımıza göz atalım.

Bu satırlarda geziniyorsak, belki de sebeplerimizi bulmuş, nasıl üstesinden geleceğimizi araştırıyoruzdur. Bu harika bir adım çünkü çıkışa doğru yürüyoruz demektir. Genelde ürkütücü olan da bu aşamadır.

Bilinen şeylerin verdiği konfor, sonuçlar berbat olsa da tanıdık ve güvenlidir. Bu sebepten aynı yerde dönüp duruyor olabiliriz.

Tüm insanlık aynı şekilde dünyaya gelirken ve tüm duyguları hissetmeye uygun bir mekanizmada yaşarken cesareti kıran, o konuda insanın kendine olan güvenini örseleyen nedir ?

Bebeklere bak nasıl da korkusuz ve cesurlar öyle değil mi ? Hatta bizler ona sınırlar koyarak korumaya çalışırken nasıl oluyor da büyüdüğünde korkularının esiri oluyor böyle ?

İlk deneyimler hayati önem taşır. Bizi örseler, kırar, yorar hatta öyle ki bitirebilir. Yaşarken farkına varamayız fakat bir sonraki hamlede aynı cesareti bulamayabiliriz ya da bir bakmışız kaçtığımızı sandığımız şeyin içine tekrar tekrar düşmüşüz.

Nereden başlamalıyız ?

Öncelikle bu döngüden çıkmak ve ruhsal kırılmayı iyileştirmek için kesinlikle destek almalıyız.

Okumak, öğrenmek, teorik olarak bilmek maalesef istikrar canavarlarımızla baş etmek için yeterli olmayabilir. Bunun aile, coğrafya, demografik sebepler, kişilik özellikleri gibi birçok nedeni vardır. Bu yüzden tek bir öneri herkes için geçerli olamaz.

İyi hissettiğimizde elbette başarı reçetelerini kullanmak işimize yarayacaktır fakat cerahat olan belki de kangren olmuş bir sorunun üzerine nemlendirici sürmekten öteye gitmeyecek hamleler, bizi iyi hissettirmezse üzülmeyelim lütfen. Durumun bizim başarısızlığımızla ilgisi yok tamamen enformasyon kirliliği ile karşı karşıyayız. Fakat böyle bir adımı atacak kadar bile iyi hissetmeyebiliriz bazen. İşte o zamanlarda gücümüzü toplamak için işe en iyi yaptıklarımıza odaklanmakla başlayabiliriz. Bizi yapabildiğimize inandıran o gücü de yanımıza alarak en iyi yaptığımız şeyleri hatırlamak ve onlara yoğunlaşmak ilk adımımız olabilir.

İstikrar canavarını yenmek ve bir sonraki bölüme geçmek için işte böyle yeniden başlayabiliriz.

Daha bitmedi.

Neden tekrar denemek varken yapanları izleyelim ki ?